Toegegeven: ik ben over het algemeen geen grote voorstander van een stadswandeling met een gids. Ik loop liever in mijn eentje op zoek naar mooie plekjes om te fotograferen, zo tijdens mijn stedentrip naar Boekarest. Wanneer ik echter lees over de ‘Beautiful Decay Tour’ van het Roemeense Interesting times is de keus snel gemaakt: een mail is zo gestuurd en een dag later heb ik een afspraak. Met een gids ga ik op zoek naar verlaten panden en streetart in Boekarest. Urbex voor dummies.
Tip: lees meer over mijn stedentrip naar Boekarest.
Urbex Roemenië: Mansion Boekarest
Een oude mansion uit de 19de eeuw. De tuin wordt overwoekerd door bomen, in de tuin staat de sokkel van een standbeeld. De sokkel hangt scheef. De tuinman is al jaren niet meer langs gekomen en het hoge gras groei zij aan zij met allerlei soorten onkruid. De verf bladdert af. Ooit had de mansion status, nu is er niks dan verval.
Ik loop de houten trap op en schrik op van een schim over mijn schouder. Ik kijk om en kijk mijn verwilderde spiegelbeeld aan. De spiegel vertoont vlekken, het weer zit er in. Mijn spiegelbeeld ziet er verfomfaaid uit. Boven mijn hoofd een prachtige plafondschildering met engeltjes.
De vloer van de benedenverdieping kraakt. Er staan kasten met oude boeken, maar het meest imposante is de marmeren trap naar de eerste etage. En het licht: het gat in het plafond en het glas en lood in het dak.
Er is weinig loopruimte op de eerste etage. Het atrium is afgezet met een mooi gietijzeren hek en ook hier zijn op het plafond afbeeldingen van engeltjes te vinden. Plus houten lijsten, welke bruinzwart zijn van de nicotine. Ook hier bladdert de verf af en heeft de tand des tijds sporen achtergelaten.
Deuren, veel deuren. De vertrekken achter de deuren zijn weinig interessant, op een smalle trap naar de zolder na. Boven tref ik een sobere ruimte. Een duif schrikt op en vliegt verschrikt weg. De grond licht bezaaid met veren en vogelpoep. En een ingedroogd kadaver van een overleden duif.
Ik schijn met mijn zaklamp in een donkere nis en tref daar tot mijn verbazing een aantal stoelen aan. Als een kleine thuisbioscoop, maar dan zonder televisiescherm. Het is donker en ik ben blij met mijn statief en afstandsbediening.
Urban Boekarest: een parkeergarage vol street art
“Hét streetartmuseum van Boekarest is overdekt”, vertelt gids Robert. Dat klinkt een beetje wazig, maar ik laat me verrassen. Via kleine straatjes met zo hier en daar een mooi kunstwerk sta ik ineens in een parkeergarage.
Eigenlijk weet ik niet wat me overkomt. De blauw-met-witte kleuren van de garage zouden niet misstaan in de gemiddelde kinderkamer (zowel voor jongetjes als voor meisjes, ik wil niet genderstereotiep denken). Op de muren van de garage zijn prachtige kunstwerken gespoten – veel kunstwerken zijn opgebouwd uit air brush lagen waar vele mallen aan te pas zijn gekomen.
Daarnaast zijn er kunstwerken die gespoten zijn op doek of papier en die vervolgens gewoon op de muur zijn geplakt. Een techniek die overigens nieuw is voor mij.
Auto’s staan er nauwelijks in de garage. Wel worden er van tijd tot tijd feesten gegeven met veel muziek, kunst en drank en is in de basement een fietsenmaker gevestigd. Geen uitzonderlijk beroep in Nederland, maar wel in de betonnen jungle van Boekarest waar een argeloze fietser zijn leven niet zeker is.
Verlaten industrie
Wanneer ik hoor dat de toer ook een oud industrieterrein bezoekt aan de noordelijke rand van de stad, maakt mijn hart een klein sprongetje. Ik houd van industrieel erfgoed en roestig staal. Eenmaal aangekomen bij het terrein moet ik mijn verwachtingen snel bijstellen: de gebouwen die ik aantref zijn van beton en niks dan beton. Alles wat maar enigszins van waarde is, is uit de gebouwen gestript. Wat rest zijn de muren en de vloeren – al moet je goed uitkijken voor de gapende gaten in de vloeren.
Ik dwaal een beetje door de gangen en maak foto’s van de met graffiti besmeurde gangen. De meeste ‘versieringen’ zijn de naam street art niet waardig, maar de kleuren en het beton geven het geheel wel een desolate aanblik. Bijna morbide. De aanhoudende regen versterkt dit gevoel alleen maar.
Tussen de glasscherven en het puin klim ik de trappen voor om een idee te krijgen over de grootte van het verlaten gebied. In de verte nadert een man met een schop. Een goed moment om de toer te staken: het industrieterrein is officieel verboden terrein en daar wil je geen enge mannen met schoppen tegen komen…
Drie locaties, elk met een eigen verhaal. Het contrast tussen de locaties kon haast niet groter zijn: van een statige donkere mansion naar een psychedelische parkeergarage naar industrieel erfgoed. Deze toer is een aanrader voor fotografen, maar ook voor mensen die interesse hebben in de niet voor de hand liggende geschiedenis van de stad Boekarest en bijzondere plekjes die niet in een reisgids staan.
Urban food
Afsluiten in stijl? Bij B52/Fabrica aan de Strada 11 Iunie vind je een terras omgeven door street art.
Update: helaas wordt deze tour door Boekarest niet meer aangeboden, maar Interesting times heeft verschillende andere leuke tours.
Tip: Combineer Boekarest met een rondreis door Roemenië (en lees meer over mijn geweldige reisroute!)
