Chateau Wolfenstein is een kasteel in het zuiden van België. Het verlaten pand is lange tijd een walhalla voor urbex fotograferen geweest. Tegenwoordig is het oude kasteel dusdanig vernield dat het eigenlijk niet meer de moeite waard is… Maar dat wist ik niet.
Tip: Lees meer over verlaten plekken in België.
Geschiedenis Chateau Wolfenstein
Chateau Wolfenstein doet denken aan een kasteel van een rijk man. Zeker toen het kasteel en het interieur nog in goede stad waren.
Het kasteel is in 1931 gebouwd door Louis Empain. (Ik dacht dat het ouder zou zijn!) Het is in 1936 verkocht aan familie Fabri. Later kwam het in het bezit van de Belgische FNAPG, een stichting verantwoordelijk voor de opvang van oorlogsslachtoffers en politieke gevangenen. Hier werden vooral mensen met TBC opgevangen.
Sinds de jaren ’90 staat het chateau leeg.
In de Ardennen vind je het verlaten Sanatorium Dolhain en Sanatorium Basil.
Urbex locatie Chateau Wolfenstein anno 2024
Ik hoef niet lang te zoeken naar een plekje om de auto te parkeren. Voor het verlaten pand in België staat slechts één andere auto. Ik vermoed dat deze van andere fotografen is, die deze urbex locatie bezoeken.
Ik hoef ook niet lang te zoeken naar de ingang van deze urbex locatie in België. Hoewel de ramen op de begaande grond veelal dichtgetimmerd zijn, staat de deur van het kasteel wagenwijd open. Er staan bouwhekken om het kasteel, maar deze zijn voor de deur aan de kant gezet.
Ik stap naar binnen.
Mooie trap in het verlaten kasteel
Ooit had kasteel Wolfenstein mooie trappen. Zouden die er nog zijn?
Ik loop het verlaten gebouw in en stuit op een grote ruimte. Er staat een bar, het kasboek ligt er nog op. Er staat een haard en een gemakkelijke stoel en dat is het. De tafel die hier ooit stond is verdwenen en de vloer is deels vernield. Op de muren zit graffiti geklad.
De statische trappen van Chateau Wolfenstein zijn niet wat ze geweest zijn. De leningen zijn gesloopt waardoor ze hun allure zijn kwijtgeraakt.
Badkuip
Op de eerste verdieping zijn veel vernielingen. De kamers zijn leeg en er staat een badkuip midden in een van de kamers. Wat doet dat ding daar? De ruiten zijn ingegooid en ook hier is veel graffiti.
Ik stuit op een tweede trappenhuis, maar door de dichtgespijkerde ramen is het te donker om echt mooie foto’s te maken.
De torenkamer van Chateau Wolfenstein
Een trap van beton brengt me naar de torenkamer van Chateau Wolfenstein. Misschien is dit niet alleen het hoogste punt van deze urbex locatie, maar ook het hoogtepunt van het kasteel. Vanuit de toren kijk je uit over het fraaie leien dak van het kasteel en de groene heuvels in de omgeving.
Verzorgingshuis
Op het terrein van Chateau Wolfenstein liggen nog meer verlaten gebouwen. Wanneer ik na een kort bezoek aan Kasteel Wolfenstein terug naar de auto loop, kom ik de andere urbexers tegen. Zij raden me aan een kijkje te nemen bij het verzorgingshuis te nemen. Ik loop in de richting die ze wijzen.
Het verzorgingshuis is snel gevonden. (Eigenlijk weet ik niet zeker of het een verzorgingshuis is, ik heb niks kunnen vinden over de geschiedenis van het vervallen gebouw.) Ook deze locatie heeft verschillende ingangen en ik sta in een mum van tijd binnen.
Namen van bewoners
Op de binnendeuren van het complex hangen briefjes met namen van de bewoners. De kamers zelf zijn niet meer dan kale hokken met steriele tegels. Koperdieven hebben het gebouw op brute wijze gestript. De metalen buizen zijn door vandalen door de ramen geslagen, op sommige plekken steken de buizen nog door het glas.
Ik ben niet roomser dan de Paus en ik beweer niet dat het legaal is om verlaten gebouwen te bezoeken. Maar echt, waarom moet het kapot?
Take nothing but pictures. Leave nothing but footprints.
Rolstoel
Via de betegelde trap loop ik naar boven. De lift is al een tijdje buiten gebruik. De styling van het gebouw doet me denken aan de tegeltjes in het interieur van Sanatorium Dolhain in de Ardennen.
Op de bovenste etage staat een rolstoel. Is deze nog van een bewoner? Wat is hier gebeurd?
De vergane glorie van Chateau Wolfenstein
Het is goed zo. Ik loop terug naar Chateau Dolhain waar de auto op me wacht. De urbex locatie in België is leuk wanneer je toevallig in de buurt ben, maar eigenlijk zijn de vervallen gebouwen het omrijden niet meer waard. Zeker niet wanneer jij mijn foto’s vergelijkt met oudere foto’s van Chateau Wolfentein.
Ik bezocht het verlaten kasteel in België in 2024.
