Het eiland Flores in Indonesië is een bijzondere bestemming. In de omgeving van Bajawa ligt een aantal bijzondere animistische traditionele dorpen, waar voorouders een speciaal plekje innemen. Bezoek de bijzondere culturele bezienswaardigheden van Bajawa en de vulkanen in de omgeving.
Wat te doen in Bajawa Flores? In deze blog lees je mijn tips en ervaringen met de leukste bezienswaardigheden van Bajawa.
Met de bus naar Bajawa Flores
Vanuit het oosten van Flores reis ik richting Labuan Bajo. Er gaat één bus per dag van Moni rechtstreeks naar Bajawa, en ik wil mee!
Bussen in Indonesië zijn een hele belevenis, al helemaal op het eiland Flores! Wanneer de bus met de nodige vertraging in Moni aankomt, zit deze tot de nok toe vol. Ik krijg 30 centimeter achterbank toegewezen, te weinig voor mijn dikke kont. Mijn reisgenoot mag een baal rijst met een paar vrouwen delen. En terwijl hij zijn best moet doen niet van de rijstzak af te glijden door de openstaande deur, krijg ik bij elke bocht naar links de post van dezelfde openstaande deur snoeihard in mijn dij. (Wat een paar mooie blauwe plekken oplevert.) Gelukkig krijgen we na acht uur een plaatsje naast de chauffeur.
Ergens in de avond komen we uiteindelijk in Bajawa aan. De stad heeft geen echte bezienswaardigheden, alleen de lokale markt van Bajawa is een bezoek waard. Rondom Bajawa liggen prachtige bergen, vulkanen en verschillende animistische dorpen.
De meeste reizigers op Flores kiezen voor het comfort van een auto met chauffeur.
Bena: het bekendste traditionele dorp bij Bajawa
Het liefst zou ik de omgeving van Bajawa met het reguliere openbaar vervoer ontdekken, maar dat is er niet. Ik besluit daarom een bemo (minibus) te charteren. Na een korte zoektocht en een beetje onderhandelen over de prijs vind ik een olijke chauffeur en zijn bijrijder. De heren willen graag de bezienswaardigheden rondom Bajawa laten zien.
Aan het begin van de rit is de rol van de bijrijder me nog niet duidelijk. Gaat deze meneer mee voor de gezelligheid? Al snel wordt echter duidelijk was zijn functie is: door de hevige regenval van de afgelopen dagen ligt er een hoop modder op de weg, en onze bijrijder is een levende dieptemeter. Steeds stapt hij uit om met opgerolde broekspijpen door de blubber te rennen en zo te bepalen waar we kunnen rijden.
Na een uurtje komen we aan in Bena. De huizen van Bena zijn opgesteld in twee rijen, met in het midden een open strook. Hier liggen de voorouders van de dorpelingen begraven. De graven zijn soms gemarkeerd met keien, soms met kruisjes. In Bena is een bijzondere mengelmoes van christelijke en animistische invloeden.
De verering van de voorouders gaat verder dan de graven in de dorpskern, op een heuvel vind je huisjes voor de voorouders en een soort van parasols. Op speciale dagen worden hier offers voor good luck gebracht.
Stomende watervallen op Flores
Na een bezoekje aan het toeristische Bena (waar overigens behalve wij slechts drie andere toeristen waren) trekken we naar een volgend door een paar kilometer verder naar het zuiden. Hier komen nauwelijks toeristen, onze chauffeur moet in ieder geval een paar keer de weg vragen.
Plots stoppen we en leidt hij ons naar een riviertje met een kleine waterval. Het water is heet! De stoom dampt er van af. Een stukje verderop mengt het stroompje zich met een ander stroompje en wordt de temperatuur draaglijker. Maar nog steeds niet echt aangenaam om in te zwemmen. Een aantal dorpelingen doet hier hun was, maar ja, de vuile was hebben we ’toevallig’ niet bij ons…
Meer traditionele dorpen op Flores
De warme bron is leuk, maar er moet hier een dorp liggen met een mooi uitzicht op de vulkaan. De mooiste plekken van Indonesië zijn soms moeilijk te bereiken – maar dat is juist deel van het avontuut! Toch maar een stukje verder??? De bemo draait om en vervolgt de weg, totdat deze zo steil omhoog loopt en de bemo niet verder kan. Ik moet te voet verder, en ik baal een beetje dat ik op flipflops loop en niet op schoenen. Het pad waarop ik loop is glad en modderig.
En dan zie ik het dorp. Het ziet er vrij nieuw uit??? Wanneer ik echter een stukje verder loop, blijkt dat achter de eerste nieuwere huizen een heel mooi traditioneel dorp ligt. Met een prachtig uitzicht over de vulkaan, welke deels in de wolken ligt. De mensen zijn duidelijk minder aan toeristen gewend, maar desalniettemin spreken de kinderen een paar zinnetjes Engels. Jammer alleen dat ze de antwoorden niet begrijpen!
Na ook in dit dorp te hebben rondgekeken (en onze namen en een donatie in het gastenboek te hebben achtergelaten) vertrekken we terug naar Bajawa voor een (hele) late lunch. En terwijl we eten begint het te regenen dat het giet. Om voorlopig niet te stoppen.
Het traditionele dorp Wogo
In de stromende regen rijd ik naar het dorp Wogo. Dat belooft wat…
In Wogo word ik opgewacht door een lief oud vrouwtje. Ze nodigt me uit in haar huis, ergens achter in het dorp. Ik moet bukken bij het naar binnen gaan om mijn hoofd niet te stoken. Het is donker binnen, mijn ogen moeten echt even wennen. Op een klein tafeltje na is er geen meubilair. Maar dan worden er ergens plastic krukjes vandaan getoverd. En koffie met veel suiker.
Na het drinken van de koffie komt een ander vrouwtje langs wat rieten mandjes wilt verkopen, de specialiteit van het dorp. We bedanken en rijden verder richting vulkaan.
De beklimming van de Walapau
Vlak voor de vulkaan Walapau pikken we een jochie op. Hij zal gedurende de trekking onze gids zijn, want de chauffeur kent de weg niet. Het jochie spreekt geen Engels en niet veel Indonesisch. Had ik al verteld dat backpacken op Flores een groot avontuur is?
Het eerste deel van de weg naar boven gaat door landbouwgebied. Verschillende akkers, veel zonnebloemen en een hoop mensen die aan het werk zijn. Zodra het begint te regenen verdwijnen de mensen van de velden, Ben en ik zijn alleen met onze gids.
Na anderhalf uur (we zijn er ECHT bijna…) geeft mijn reisgenoot het op. Last van zijn knie. Ik ben niet te stoppen: ik ben doorweekt tot op het bot, vies en plakkerig en dan wil ik op zijn minst zien waarvoor ik gekomen ben en de vulkaan bij Bajawa zien! Via een steil paadje kom ik bij de kraterrand. Ik kijk naar beneden en zie niks. Tja, deze expeditie is inderdaad niet de meest succesvolle. Wanneer je door de stromende regen naar boven klimt, moet je niet verwachten daar meer te zien dan wolken.
Na een tijdje ontstaat er een gaatje in het wolkendek, ver beneden me zie ik het kratermeer. En een hoop zwart verbrande bomen. Ik besluit niet af te dalen in de krater – noem het maar een gezonde dosis zelfkennis, ik glijd altijd uit. Terwijl het weer begint te hozen (nee, juni is geen regenseizoen…) draai ik om en loop ik naar beneden.
De warme bronnen van Soa
In de rijdende bemo koel ik snel af. Ik heb geen droge kleren meegenomen, sterker nog, ik heb überhaupt geen droge kleren meer. Alles is koud en nat.
De chauffeur stelt voor een pauze in te lassen bij de warme bronnen van Soa. Wat een goed idee! Na een warme kop thee plons ik in het behaaglijke water. Ik voel dat de kou langzaam uit mijn lichaam verdwijnt en dat mijn opgewarmde spieren zicht ontspannen.De rotsen zijn zo uitgesleten dat je er heerlijk kan zitten relaxen.
Overnachten in Bajawa
Dit zijn leuke plekken om te slapen in Bajawa:
- Cinnamon Guest House – goedkoop guesthouse met gedeelde badkamer
- Bajawa-Roo Hotel – fijne kamers inclusief ontbijt
- Manulalu Jungle – luxe bungalow voor 2-4 personen in een prachtige omgeving (net buiten Bajawa)
Vanuit Bajawa neem ik de volgende dag een bus naar Labuan Bajo. Vanuit Labuan Bajo kun je meerdaagse excursies met eigen vervoer en een Engelstalige gids naar Bajawa en Bena boeken. Je bezoekt dan een aantal van de traditionele dorpen op Flores.
