Het Tobameer is een groot kratermeer op het Indonesische eiland Sumatra. Het Tobameer is zelfs het grootste meer van zuidoost Aziƫ. Je kunt heerlijk relaxen aan de oevers van het Toba meer. Ik kies voor een verblijf in Tuk Tuk op het eiland Samosir in Lake Toba. Hier dompel ik me onder in de cultuur van de Toba Batak-stam.
Ben je benieuwd wat je allemaal kunt doen op het Samosir Island en bij Lake Toba? Lees dan snel verder.
Reizen naar het Tobameer: knus in de bus
Ik heb het niet zo op vliegen. Los van het milieu-effect zie ik liever iets van het land dan dat ik er overheen vlieg. Reizen door Sumatra is bijzonder inefficiƫnt, maar ik geniet van de landschappen om me heen.
De afstand tussen Berastagi en het Tobameer (Danau Toba) is hemelsbreed nog geen honderd kilometer. Met de bus is het een halve wereldreis. Ik ben bijna een hele dag op de weg met drie bussen en een boot.

Bussen op Sumatra
Vol goede moed beginnen ik ās ochtends in Berastagi in een bemo naar Badanjahe. (Bemoās zijn kleine lokale busjes). Gelukkig zit ik maar een half uur in deze bemo, want ik zit aardig opgevouwen.
In Badanjahe is het even zoeken naar de bus naar Siatar. Gelukkig hoef ik niet lang te zoeken, zodra ik de bemo uit stap word ik opgevangen en naar de bus geleid. Ik koop een kaartje op het station en ik stap in de bus. De bus is vol, maar nog niet propvol. Ik moet nog even wachten.
Bussen in IndonesiĆ« zijn niet berekend op mensen van mijn formaat. Ik pas dan ook niet op de achterbank bij mijn reismaatjes. Ik besluit een rij naar voren te zitten; omdat deze stoel bij de deur is heb ik iets meer beenruimte. Niet voor lang: al snel staan er drie mensen op het plekje wat niet veel groter is dan een postzegel. In de bocht zit beland er regelmatig iemand op mijn schoot. Ik lach elke keer vriendelijk – wat moet je anders.

In de ogen van de chauffeur zit de bus nog lƔng niet vol. Er stapt een mevrouw in met een aantal kinderen. Zij wurmt zich langs me naar de achterbank. Ze neemt een van de kinderen met zich mee. Het jongste meisje vindt een plekje op mijn knie. Op mijn andere knie staat een volle tas met boodschappen. Ook dat is reizen in Sumatra. Gelukkig valt het grietje snel in slaap.
Siatar is geen fijn plaatsje. Mensen proberen me dure tours en bussen aan te smeren, terwijl ik gewoon een bemo willen. Dan maar eerst lunchen.
Nadat ik een aantal keer met bagage en al de foute kant op ben gestuurd, beland ik uiteindelijk in een bemo richting het Tobameer. Net op tijd, want uit het niets begint het te regenen. De bus stopt in het dorpje Parapat aan de oever van het Tobameer. Eenmaal aangekomen in Parapat hoef ik gelukkig niet lang te wachten op de boot naar Samosir, een eiland midden in het meer.Ā
Ziek op de boot
Lake Toba is omringd door bergen en is werkelijk prachtig! Ik kan er echter niet van genieten: wat voel ik me ziekā¦ In eerste instantie wijt ik het rare gevoel in mijn maag aan de boottocht. Ziek op een boot is niet nieuw voor me, ik ben wel eens zeeziek. Maar ziek zijn op een veerboot of een meer?
En dan realiseer ik me ineens dat het niet de veerboot op het Tobameer is die me ziekt maakt, maar mijn lunch.
Tijdens mijn reizen eet ik altijd van alles en drink ik drankjes met ijs. Ik eet vaak in lokale tentjes en meestal gaat het goed. (In een restaurant kun je ook ziek worden, is mijn ervaring.) Maar nu heb ik duidelijk iets verkeerds gegetenā¦. Ik plof na aankomst in Tuk tuk op Samosir meteen in bed,en kom er die avond alleen nog maar uit om naar het toilet te gaan. En dat is, geloof me, heel heel vaak.

Het eiland Samosir in het Tobameer
Het Lake Toba is het grootste kratermeer ter wereld. Onder het kratermeer ligt een supervulkaan (waar je niks van ziet) en midden in het meer ligt het eiland Samosir. Het eiland is een fijne plek om een paar dagen te relaxen, maar je kunt ook genieten van de bezienswaardigheden van Lake Toba.
Na een nacht op het toilet is mijn buik redelijk hersteld. Langzaam maar zeker kan ik weer wat vocht binnen houden. ās Middags houd ik het niet langer vol in bed en besluit ik een eindje te gaan lopen. Doel van de trip is Tomok, een klein dorp op een paar kilometer van Tuktuk.
Toch heb ik genoten van de wandeling en het landschap. Het meer ziet er mooi uit, en overal langs de kant zijn vissers aan het werk. Er zijn velden met bananen en mais, en er lopen veel kleine eenden, varkens, kuikens en geitjes.
Veel reizigers huren een scooter om de bezienswaardigheden van Lake Toba te zien. Ik durf niet op zo’n ding te rijden.

Batak-dans op Samosir in Lake Toba
Op Samosir woont de Toba Batik-stam. Zelfs in het restaurant van mijn hotel word ik al ondergedompeld in de bijzondere Batak cultuur.
’s Avonds is er namelijk een Batak-dans voorstelling. Jonge meisjes in Batak-klederdracht dansen op muziek van een traditionele band. De band bestaat uit een soort van marimba, drums, een fluit, en een bierfles met vork als extra slaginstrument. .
Na een korte pauze treedt de band op, dit keer zonder begeleidende dans. De muziek is ongekend populair bij de locals en iedereen zingt mee. Ik ben moe en maak het niet te laat. De Batak feesten nog een tijdje door zonder mij.
Ambarita
Om vanuit Tuktuk naar de andere dorpen op Samosir te komen kun je volgens de Lonely Planet het beste een motor huren. Ik besluit het lot te tarten en met het openbaar vervoer te gaan.
Het is rustig op de weg. Misschien omdat iedereen in de kerk zit of heeft iedereen gisteren lang gefeest? Het lukt me niet in een lift te krijgen. Geen probleem, ik besluit te wandelen naar Ambarita. Hoogtepunten van Ambarita zijn de ‘stone chairs’ en een aantal Batak-huizen.
De weg kronkelt over Samosir. Ik verlies het blauwe water van het meer geen moment uit het oog. Na een tijdje sta ik ineens in het dorp: bestemming bereikt.
Het is niet moeilijk om te erachter te komen waar de interessante plekken van het dorp zijn: deze worden omringd door winkel met souvenirs. Ik loop gelijk door naar de stone chairs. Op deze eeuwenoude stoelen is vroeger vergaderd en zij mensen gestraft. De straf was niet mild, men werd bruut onthoofd! Rondom de stoelen staat een aantal traditionele huizen.
Veel Indonesiƫrs eren hun voorouders. Moderne religies als het christendom en de islam zijn doorspekt met animistische elementen en voorouderverering. Zo ligt er vaak midden in een dorp een begraafplaats waar soms zelfs bij geofferd wordt. Zo ook in Ambarita op het eiland Samosir. Tussen de traditionele huizen staan verschillende grafzerken.
De koning van Tomok
Na enige tijd voor niets te hebben gewacht op vervoer naar het noorden van Samosir, besluit ik een bemo naar Tomok te nemen. Het is niet hanig om ‘ver’ van huis te stranden.
In Tomok zijn meer graven te zien, waaronder het graf van Koning Sidabutar. Er zijn beelden van de koning te zien, en natuurlijk ook van zijn bodyguards. Want je moet er toch niet aan denken dat je dode koning aangevallen wordt?!?!
Een kookworkshop op Samosir
Door mijn voedselvergiftiging heb ik een paar dagen geen zin in eten. De volgende activiteit heb ik maar even aan mijn voorbij laten gaanā¦
Wist je dat je ook een kookworkshop in Samosir kunt volgen bij Juwita’s CafĆ©? Dit is een leuke manier om een kijkje te nemen in de lokale keuken – en deze een beetje mee naar huis te nemen.
Zwemmen in Lake Toba
Veel guesthouses in Samosir liggen aan het water en hebben een eigen steiger. Je kunt na het ontbijt zo een frisse duik nemen in het Tobameer. Het water is echt heerlijk.
Als je tijd hebt kun je ook een dagtocht maken met een bootje vanuit Samosir. Hierbij stop je ook op mooie (en rustige!) plekjes om te snorkelen en zwemmen in het Tobameer.
DAGTOCHT SAMOSIR: ZWEMMEN, VISSEN EN GROTTEN
Snorkelen in Danau Toba
Ik word opgehaald door Edi en zijn maat. De goedlachse man zit als een koning op zijn troon in zijn houten vissersboot. Achter de vissersboot sleept een kano door het water. Dit is mijn vervoer voor vandaag. Doel van de tocht: de overkant van het meer. Even verlaat ik Pulau Samosir voor het vaste land van Sumatra.
Ik twijfel over de kracht van Edi en de stevigheid van de kleine houten boot met de kano in zijn kielzog. Halen we de overkant? De kano slaat een aantal keer om, inclusief Benson, Ediās maat. Maar na een beetje prutsen hebben de heren hun draai gevonden en kunnen we naar de overkant. Echt snel gaat het niet, maar we hebben geen haast.
De eerste stop is bij een klein eiland, vlak voor het vaste land van Sumatra. Hier worden snorkelspullen uit de boot gehaald. Ik kan gaan zwemmen! Het water is aangenaam warm. Het onderwaterlandschap ziet er met grote vulkaanstenen en keien gevarieerd uit. Er zijn verschillende planten en tussen en op de stenen huizen vele kleine visjes.

Na enigszins te zijn opgedroogd varen we verder. Benson heeft geen vis weten te vangen, en geen vis is geen lunch. We varen langs de kust en verschillende dorpen op zoek naar eten. Er staan verschillende kelongs, oftewel viswerktuigen. Er zou vis moeten zitten?
Ineens zie ik een ijsvogel. Ik blijf het apart vinden: een ijsvogel in de tropen. What’s in a name.
Speervissen in Lake Toba Sumatra
Wanneer we aanmeren en Bensol gewapend met een duikbril en een speer te water gaan blijkt dit inderdaad het geval te zijn! Binnen een aantal minuten komt Bensol al terug met de eerste baars en daar blijft het niet bij. In minder dan een half uur heeft hij een maaltje gevangen wat groter is dan de magen van 4 personen. Ik probeer hem al snorkelend te volgen, maar dit blijkt onmogelijk. Wat is die gast snel! Mijn held in speervissen.
Met het omslaan van de kano is de BBQ verloren gegaan, en dus wordt er met een paar stenen een BBQ gemaakt. De gril wordt gemaakt van bamboe stokken, er groeien er genoeg van. De kolen zijn nat, maar gelukkig is er hout om het vuur mee aan te steken, en in het vuren drogen de kolen snel genoeg. En zo staat er in een zeer korte tijd een heerlijke lunch op tafel.
Grotten aan het Tobameer
Na de lunch staan de grotten op het programma. Het is een kleine klim, maar al snel beland ik in een grot met allemaal mooi stalagmiet en stalactiet formaties. Deze groeien nog! Ik voel er echter weinig voor om zonder helm en touwen heel diep de grotten in te gaan, dus ik draai me binnen vrij korte tijd weer om. Maakt niet uit, de grotten zijn mooi en ik heb een goede indruk gekregen van wat er te zien is.
Wanneer we naar de overkant varen is het weer ineens omgeslagen. Het rustige meer lijkt meer op een zee, en regelmatig slaan er golven over de boeg. Gelukkig weet onze schipper wat hij doet, en bereiken we veilig en wel de overkant.
Overnachten op Samosir in Lake Toba
Samosir is erg populair bij backpackers. Er is veel kleinschalige goedkope accommodatie. Sommige plekken zijn vooral populair vanwege de feestjes en magic mushrooms terwijl andere plekken heerlijk rustig zijn.
Bagus Bay Homestay zit er een beetje tussenin. De sfeer is goed en ook locals komen er voor een drankje. Er zijn zowel kamers met alleen een ventilator als ook kamers met AC en warm water. De homestay ligt in Tuktuk op loopafstand van de pier.
Slaap je liever in een huisje in traditionele Batak-stijl? Kijk dan eens naar Mas Cottages. Horas Family Home is een fijne plek voor Sumatra met kinderen. Deze accommodatie heeft ruime kamers voor vijf personen, een zwembad Ć©n directe toegang tot het meer. Horas Family Home is iets duurder dan gemiddeld in Tuktuk, maar voor ruim vijftig euroĀ heb je een gastvrij onderkomen met vele extra’s.