Tijdens mijn rondreis door West-Papua besluit ik het eiland Biak met een bezoek te vereren. Biak heeft geen wereldberoemde bezienswaardigheden. Maar veel van zulke onbekende plekken in Indonesië zijn bijzonder zoals ze zijn. Zo vond ik bij het eiland Biak een van de mooiste stranden ter wereld!
Reizen naar het eiland Biak in West-Papua
Ik zit voor de zesde keer in 3 weken in een vliegtuig. Had ik al verteld dat ik vliegen helemaal niet leuk vind? Niet dat ik vliegangst heb, maar ik zit liever niet in zo’n loden pijp. In West-Papua ontkom je er echter niet echt aan…
Ik vlieg dit keer met Sriwijaya Air. Ik had nooit eerder van deze lokale luchtvaartmaatschappij gehoord. Ze vliegen redelijk op tijd (wat niet de standaard is in West-Papua!) en er is zelfs tijd voor een klef broodje aan boord. Ik vermaak me met het in-flight-magazine voor me. Eén van de artikels gaat over de Baliem vallei, waar ik net vandaan kom.
Tot halverwege de jaren 90 was het eiland Biak een belangrijk stop voor vluchten tussen de Verenigde Staten en Jakarta. Nu lijkt het eiland in vergetelheid geraakt.
Kota Biak: de kleine hoofdstad van het eiland Biak
De hoofdstad van het eiland Biak, Kota Biak, is klein. Ik heb geen hotel geboekt, omdat ik denk dat dat niet nodig is. Het hotel van mijn eerste keus zit echter vol.
Dan maar op zoek naar een alternatief, het wordt het Arumbai hotel. Met kamers van 450k rupia is Arumbai niet echt goedkoop, maar de kamers zijn ruim en er is een zwembad. In het zwembad woont denk ik een monster, of worden stiekem gifproeven gedaan. Het zwembad is namelijk ondoorzichtig en neongroen. Oeps. De manager van het hotel beweert dat ik er de volgende dag in kan zwemmen. Ik heb mijn twijfels.
Gewapend met camera loop ik door het stadje. Wat is het rustig! Er is een vismarkt, en in de haven zijn vissers aan het werk. Er is weinig verkeer en de mensen zijn allemaal vriendelijk, staren niet, maar stoppen soms wel voor een praatje. Als je vertelt dat je uit Nederland komt zijn ze blij. Iedereen heeft wel naar het WK gekeken, wat betekent dat mensen om 4 uur ’s ochtends voor de buis hebben gezeten. En als Nederland won waren ze blij. Er hangen nog veel vlaggen en oranje versiering.
Bezienswaardigheden Biak Kota
Ik pas mijn ritme aan aan het ritme van het dorp, wat in de praktijk betekent dat ik weinig doe. Er is ook niet heel veel op dit eiland wat ik wil doen en zien, dus het is prima zo.
Taman Burung: tropische vogels in Papua
West-Papua is een walhalla voor vogelaars, maar ik heb de tijd niet om een trip te regelen (en ik heb geen zin er honderden euro’s aan te besteden). Daarnaast ben ik ook geen echter vogelfanaat, maar vind ik het wél leuk om bijvoorbeeld een cassowary en een paradijsvogel te zien. Ik neem daarom een bemo naar het Bird Park.
In het park zitten verschillende vogels in vaak kleine hokken. Andere vogels zijn weer heel ruim behuisd. Blijkbaar mogen de cassowaries soms vrij rondlopen, maar als ik er ben zitten ze veilig achter slot en grendel. Het zijn behoorlijk imposante vogels, ze doen qua grootte niet echt onder voor een struisvogel maar zijn er dreigender uit door hun felle kleuren.
Het park ligt aan de doorgaande weg tussen Kota Biak en Bosnik. Omdat ik niet echt veel vertrouwen heb in het openbaar vervoer op het eiland, besluit ik na een bezoek aan het park terug te keren naar Biak. Ik laat Bosnik voor wat het is.
Rurbas: een van de mooiste stranden ter wereld
Bestaat het paradijs? Ja!
Met een houten vissersboot, een ‘gids’ en een visser vaar ik naar het eiland Rurbas. Ik geniet van het uitzicht en de eilandjes in de verte, maar het meest geniet ik van het kleine eiland waar de boot na anderhalf uur varen aanlegt. Er zijn geen faciliteiten, er is alleen maar de blauwe zee, het witte strand en en palmbomen.
Al snel doe ik mijn vinnen aan, mijn masker op en mijn snorkel in mijn mond,. Ik zwem in de richting die de gids aanwijst. Er is een drop off de diepte in, met veel zeesterren, koralen, pufferfish en sweet lips. Maar er staat ook stroming, het kost me moeite om er tegenin te zwemmen. Ik besluit omwille van de veiligheid terug richting strand te gaan. Ondertussen gebaar en schreeuw ik naar mijn reisgenoot (zonder vinnen!) dat hij vooral niet mijn kant op moet komen.
Ik ploeter nog even voort, en neem dan even pauze op een plekje waar de bodem enkel bedekt is met zand en waar ik kan staan. Deze manier van snorkelen is niet slim… Gelukkig neemt de stroming na een paar uur af, en kan ik alsnog lekker snorkelen.
Op het strand is het fijn vertoeven. Ik maak een wandeling, en af en toe zit ik een salamander of een heremietkreeftje net voor mijn voeten wegschieten. Zo hier en daar staat een soort van schuilhut voor lokale vissers, maar aangezien de zon schijnt is het eiland verlaten.
Aan het eind van de dag vaar ik terug naar Kota Biak. Dag onbewoond eiland!
Duiken bij Biak
Op internet heb ik niet veel informatie kunnen vinden over duiken op Biak, maar dankzij de gids van de snorkeltrip kom ik toch in contact met een duikschool.
Berichten op internet over duiken bij Biak zijn wisselend. Biak is net zo mooi als Raja Ampat, maar stukken goedkoper. Biak is kapot gevist en duur. Biak is nog niet ontdekt. Ik ga het zien!
De dag begint met regen, veel regen. Zoveel regen dat ze niet op de afgesproken tijd vertrekken, maar dat we wachten tot het wat droger is. Ik ben de enige duiker, so far so good. (Behalve dat dat de prijs niet ten goede komt, maar vooruit.)
Wanneer de lucht wat helderder word, gaan we richting haven. Daar wacht me een toch wel onaangename verrassing: de boot is er wel, maar de duikspullen en tanks ontbreken nog. En terwijl ik wacht totdat de boot geladen is, melden drie andere duikers zich of ze ook nog meekunnen vandaag. En ineens moeten er nóg meer tanks en flessen komen, moet er gebeld worden en begint het uiteindelijk weer met regenen.
Met een paar uur vertraging varen we tenslotte uit.
Duiken Biak: Catalina Wreck
De eerste duik is een wrakje van een vliegtuig op ongeveer 30 meter. Het wordt daarom een vrij korte duik, maar het wrak is best goed behouden gebleven en er wonen de nodige vissen in en om het wrak. Ik vermaak me door foto’s te maken van het wrak en mijn buddies, en omdat het zicht erg goed is hoeven we niet continu schouder aan schouder te zwemmen.
Na een lunch in de haven varen we naar de tweede duiksite.
Grotduiken in West-Papua: Wudi’s cave
De briefing van Wudi’s cave lijkt wel een kopie van de briefing van ’the Bells’ in Egypte. Je daalt af door een soort van ‘grot’ met een aantal openingen die uitkijken ‘in the blue’. Daarna zwem je langs een dropp off terug naar de uitstap.
De koralen zijn fantastisch, en ook het visleven stelt me wederom niet teleur. Ik zie een aantal blue spotted stringray, een octopus en een grote school baracuda’s. Daarnaast zijn er vele scholen met kleinere vissen.
Op weg terug van het hotel geniet ik van een grote groep dolfijnen die voor de boot wegschieten. Wat zijn ze mooi en sierlijk!
Tegen zonsondergang ben ik terug in het hotel. Op de meest onmogelijk plekken hang ik mijn duikspullen uit, lang leve mijn grote hotelkamer! Maar door alle regen en vertraging van deze dag is dit de enige manier om mijn duikspullen enigszins droog te krijgen voor mijn vlucht de volgende ochtend. Ik neem afscheid van het eiland Biak en van West-Papua. Na drie weken zelfstandig gereisd te hebben door primitieve West-Papua ga ik terug naar Bali.
