De kans is groot dat je Oezbekistan reis in Tashkent begint. Maar wat kun je doen in Tashkent? In een land wat bol staat van de geschiedenis, is deze stad een vreemde eend. Er zijn weinig historische bezienswaardigheden en attracties in Tashkent Oezbekistan.
Tijdens mijn rondreis door Oezbekistan verblijf ik anderhalve dag in de hoofdstad Tashkent. In deze blog neem ik je mee naar de leukste bezienswaardigheden van Tashkent.
Tashkent Airport, welkom in Oezbekistan
“Je moet zo bij de douane twee formulieren invullen. Dat staat nergens, maar anders sturen ze je terug. Even zoeken, en je vindt ze in het Engels, de meeste zijn namelijk in het Russisch.”
Bij het verlaten van het vliegtuig sta ik klem, er wordt van alle kanten tegen me aangeduwd.. Nu ben ik wat groter dan de gemiddelde Aziaat, maar wanneer die zijn kont naar achter gooit wordt mijn personal space erg klein. Zeker wanneer de kont van tijd tot tijd een draaiende beweging maakt. Help.
In de rij bij de immigratie en de douane op het vliegveld is het niet veel beter. Is er überhaupt een rij? Hoe loopt die? Iedereen lijkt tegelijkertijd naar de hokjes van de immigratie te stormen. De immigratie laat zich echter niet opjagen. Letter voor letter worden de gegevens uit mijn paspoort gekopieerd.
Tip: Lees meer over mijn route door Oezbekistan.
Bezienswaardigheden Old Taskhent
Een taxi brengt me naar het oude centrum van Tashkent. Hier zie ik de eerste bekende blauwe tegeltjes! Aan een mooi park liggen een grote moskee, het mausoleum van Kaffai Shoshi en voormalig studentencomplex. Ik denk terug aan mijn eigen studentenwoning en de sobere ingang. Wat een schril contrast met de blinkende blauwe mozaïeken. Zelfs de toiletten zijn met authentieke stijl bekleed.
Ik dwaal door de oude woonwijk rondom het park. De wegen zijn minder, smaller en met gaten. Huizen glimmen niet maar zijn van steen of leem. Wat me echter het meest opvalt is de gasvoorziening van de woningen. Niet netjes ondergrond of desnoods met flessen, maar door middel van een ingenieus buizenstelsel wat langs en over de huizen gaat. Af en toe ruik je het gat uit de leidingen komen. Het idee wat er zou kunnen gebeuren wanneer er open vuur in de buurt komt beangstigt me enigszins.
Railway Museum Tashkent Oezbekistan
In de middag leef ik me uit in het Spoorwegmuseum: in een openluchtmuseum staan tientallen oude Sovjet-treinen. Het is toegestaan in en op de treinen te klimmen. Door het openen van piepende en soms roestige deurtje kun je in de motor kijken, of in het kolenhok. Een aardige mevrouw probeert me in het Russisch wat uitleg te geven, maar ik begijp een groot deel van haar verhaal niet.
De treinen vertellen echter hun eigen verhaal. En dames en heren van de NS: misschien kunnen jullie ook eens naar Tashkent afreizen om te kijken hoe de Sovjets een kleine 100 jaar geleden omgingen met sneeuw op de rails? Helpt vast ook tegen blaadjes.
Mustaqillik Maydoni
Het nieuwe centrum van Tashkent is verbazingwekkend. Het is schoon, en het is ruim opgezet met brede trottoirs, voetgangersbruggen, parken, grote fonteinen, zesbaans wegen en verkeerslichten. Alles is er. Alles, behalve mensen die gebruik maken van deze faciliteiten.
Iemand heeft een foutje gemaakt in de ruimtelijke ordening van Tashkent. Alsof de stad op de groei is gebouwd. Nu oogt het leeg. Wat sneu. Tashkent is als een klein kindje met een veel te grote trui waarin hij de komende jaren nog zal verzuipen.
De enige mensen die rondlopen door het centrum zijn ambtenaren in uniform die een kijkje nemen bij het ‘Monument of the crying mother’. Of die soms hun sokken uitdoen en door de grote fontein naar de overkant waden als kwajongens. Ze worden teruggefloten door een agent.
Musea in Tashkent
Ik wil het History Museum of the People of Uzbekistan bezoeken. Maar het museum is (tijdelijk) gesloten/weg/verhuisd want ik mag van de bewaker het gebouw niet in waar volgens de kaart het museum zou moeten liggen. Heel jammer! Als alternatief ga ik maar naar de Art Gallery of Uzbekistan. Qua expositie misschien niet het meest logische alternatief, maar het ligt in de buurt en het is open.
De Art Gallery of Uzbekistan heeft een uitgebreide collectie eigentijdse kunst van (naar ik aanneem) Oezbeekse kunstenaars. Er zitten echt mooie werken tussen! Daarnaast is een deel van de ruimte geweid aan oude foto’s en muntjes, en is een deel van het museum ingericht met werken uit het museum van Nukus. Dit zijn verboden werken uit de Soviet-tijd.
Het museum is mooi opgezet, qua indeling doet het beslist niet onder voor de bekende Europese musea. Het is ruim, en de werken zijn mooi belicht. In de centrale hal met veel marmer hangt een bombastische kroonluchter.
Tot slot neem ik een kijkje in het ‘House of Photography’. Na het vorige museum valt dit een beetje tegen, wie verzint het om foto’s achter spiegelglas op te hangen tegenover een groot raam? Het is niet makkelijk de werken goed te zien. Daarnaast vind ik de meeste foto’s erg geënsceneerd. Lachende kindjes in traditionele kledij voor een geschilderde achtergrond met bergen, ijverige borduursters voor een reclamebord met opvallende letters, beetje jammer…
Wanneer ik een blik op een ander deel van het museum werp, blijkt dat daar een andere tentoonstelling hangt met foto’s van gebouwen en dergelijke. Helaas blijkt dat deel van het museum echter gesloten.
Bezienswaardigjheden Tashkent: Amir Timur Maydoni
Op het plein van Amir Timur staat een standbeeld van de beste man op zijn paard. Voor het standbeeld staat een groep mannen in uniform, die met het standbeeld op de foto willen. Op veel plekken staan dan ook straatfotografen die voor een kleine vergoeding mensen op de foto zetten. Zelf houd ik er niet van om gefotografeerd te worden, en ik heb dan ook geen gebruik gemaakt van deze dienst.
