Sangkhlaburi: een verzonken stad in Thailand

Sangkhlaburi is een bijzonder gebied in het westen van Thailand, pal tegen de grens met Myanmar. Door de bouw van een grote stuwdam is het gebied grotendeels onderwater komen te staan. De verzonken stad Sangkhlaburi is een bijzondere bestemming in Thailand. In het dorp wonen vooral ‘Mon’, een minderheid die ook in Myanmar woont. De houten brug naar het dorp is de langste houten brug van Thailand – dit is een van de bekendste bezienswaardigheden van Sangkhlaburi.

de verzonken stad sangkhlaburi

Een verzonken stad in het westen van Thailand

Thailand is een populaire backpackbestemming in Azië. Thailand wordt geroemd om zijn gezellig sfeer, het lekkere eten en mooie eilanden. Maar diezelfde populairiteit is iets wat me soms tegenstaat: ik ga tijdens mijn rondreis ook op zoek naar geheime plekken in Thailand. Sangkhlaburi is zo’n plek: hoewel de backpackbestemmingen Bangkok en Kanchanaburi niet eens zo gek ver weg liggen, bevindt Kanchanaburi zich ver buiten de gebaande paden. 

De bus van Kanchanaburi naar Sangkhlaburi slingert omhoog. Ik maak een scherpe bocht. En nog een. Na elke bocht wordt het landschap een beetje ruiger en een beetje groener – net als mijn gezicht. Eenmaal aangekomen op mijn besgtemming ebt mijn wagenziekte gelukkig snel weg.

Sangkhlaburi is mooi gelegen aan een meer tussen de bergen. Althans, het huidige Sangkhlaburi. Bij de aanleg van het meer moest het oude Sangkhlaburi wijken en moesten bewoners hun huizen verlaten. Op sommige plekken steekt een deel van een tempel of een huis boven het wateroppervlakte uit. Een bijzondere herinnering aan vergane tijden.

Boottocht op het meer 

Ik maak een korte wandeling om me heen. Er zijn bijna geen mensen op de been. Zomaar uit het niets verschijnt er een Thaise dame, ze duwt me in briefje in mijn handen. Via het verfrommelde stukje papier vraagt ze of ik interesse heb in een boottocht over het meer. Daar heb ik wel oren naar!

Na kort onderhandelen worden we het eens over de prijs, ik ben benieuwd naar het verzonken Sangkhlaburi. Het is januari en het regenseizoen in Thailand is alweer een paar maanden voorbij. Toch staat het water in het meer in Thailand erg hoog. Op sommige plekken steekt een deel van de oude stad boven het wateropperblakje uit en ik zie de ruïnes van het verzonken Sangkhlaburi onder me in het heldere water. Wanneer het bootje de Wat Saam Prasob tempel nadert, zie ik allemaal Boeddhabeelden op een rij. Ze kunnen hun hoofden maar net boven water houden.  

De omgeving van Sangkhlaburi is betoverend mooi. Ik geniet van het uitzicht over het meer en de bergen, de dorpjes aan het water, de velden met suikerriet en natuurlijk de lange houten brug. 

muren van een klooster onderwater in sangkhlaburi

Bezienswaardigheden Sangkhlaburi: de langste houten brug van Thailand 

Over het meer loopt de langste houten brug van Thailand. Een aantal planken van de brug is verdwenen, een aantal andere zit los. Hoe lang staat deze brug nog? 

Je mag alleen te voet de brug passeren. Wel zo veilig. 

Met beleid steek ik de brug over. Ik moet er niet aan denken dat mijn been tussen de planken door glipt. Aan de overkant van de brug ligt een Mon dorp, een van de minderheden van Thailand. In het noorden van Thailand wonen kleurrijke bergvolkeren als de Karen en de Akha. Tijdens een trekking kun je hun dorpen bezoeken. De minderheden in het westen van Thailand trekken minder toeristen.

lange houten brug in thailand

Mon in Thailand

Het Mon dorp bij Sangklaburi is het enige dorp van de Mon in Thailand. De bewoners zijn vooral vluchtelingen uit Myanmar. Ze zijn vertrokken omdat hun land en bezittingen zijn afgenomen. Omdat ze geforceerd worden om dwangarbeid te verrichten of om mishandeling en verkrachting te voorkomen. Sommige van de kinderen gaan naar de school waar ik vrijwilligerswerk doe. 

Sommige Mon hebben inmiddels Thaise papieren en daarmee de Thaise nationaliteit. Sommige Mon zijn statenloos en hebben daardoor ook in Thailand nauwelijks rechten. 

Het klooster van Sangkhlaburi 

Buiten het Mon dorp liggen een tempel en een klooster. Deze bezienswaardigheden van Sangkhlaburi zijn niet te vergelijke met de fenomenale tempels in Bangkok. Het is vooral de omgeving die de trip de moeite waard maakt. Het klooster is groot, er zijn veel mozaïeken en de bouwstijl spreekt me aan. 

mon kinderen thailand

Baan Unrak

Rondom Sangkklaburi liggen verschillende vluchtelingenkampen. Hier wonen vooral Mon-vluchtelingen uit Myanmar. Kinderen zonder ouders belanden vaak in het weeshuis van Baan Unrak. Hun primaire missie is het bieden van huisvesting, voedsel, onderwijs en kansen aan kwetsbare kinderen uit Thailand en Birma/Myanmar, inclusief de aangrenzende staten Mon en Karen.

Tijdens mijn reis door Thailand geef ik een tijdje Engelse les aan de kinderen.

Engelse les in Thailand

Klas twee leert over lucht (door het zingen van liedjes, het maken van vliegtuigjes en het opblazen van een ballon), klas drie leert over vervuiling (air/water/land, gelukkig kan ik goed genoeg tekenen om duidelijk te maken wat ik wil…) en klas zes over lief zijn, elkaar helpen en onregelmatige werkwoorden.

Node uit klas 3 maakte een tekening van een vrouw, haar moeder. Omdat ook enkele vrouwen bij het weeshuis in de weverij werken, sommige met kinderen, vroeg ik aan Node of ze met haar moeder in Baan Unrak woonde. Nee, ze woont bij papa, alleen weet ze niet waar hij is…

Ik verzin taken voor de leerlingen en ik help hen met de taken. Het niveauverschil in de klas is groot en eigenlijk ben ik te kort in Thailand om grote stappen te kunnen zetten.

Disclaimer: vrijwilligerswerk is niet altijd zo goed als het lijkt. Deze blog geeft inzicht in de duistere kant van vrijwilligerswerk. “Weeshuistoerisme” kan schadelijk zijn voor kinderen – ookal heb je als vrijwillger misschien goede intenties. Met de kennis van nu zou ik niet voor kortere tijd Engelse les aan kwetsbare kinderen geven.

het stuurmeer van sangkhlaburi

Reizen naar Sangkhlaburi

Sangkhlaburi ligt op de grens tussen Thailand en Myanmar, vlakbij de Drie Pagoda Pas. Dit is de plek waar de Birma-spoorlijn vanuit Thailand en Myanmar samenkomen. Je kunt als toerist oven gluren aan de andere kant van de grens en een markt bezoeken, maar ik gun de junta van Myanmar het geld niet wat ik moet betalen de grens te passeren.

De afstand van Bangkok naar Sangkhlaburi is maar 320 kilometer. Met de bus ben je 5-8 uur onderweg. Er gaan ook dagelijkse bussen van Kanchanaburi naar Sangkhlaburi in Thailand.