Cappadocië is een unieke regio in het hart van Turkije. Cappadocië is beroemd om zijn buitenaardse landschappen, feeënschoorstenen, oude ondergrondse steden en eeuwenoude grotkerken versierd met fresco’s. Tijdens het wandelen in Cappadocië geniet ik van de bijzondere landschappen en de rijke geschiedenis van de regio. De regio leent zicht uitstekend om te voet verkend te worden: tijdens het wandelen in Cappadocië heb ik alle tijd om de vele indrukken op me in te laten werken en een te worden met de omgeving.
Wandelen in Cappadocië: de tuinen van Avanos
De eerste wandeldag. Met een groepje van acht mensen plus gids Eveline en hond Nur trek ik de bergen in rondom Avanos. De komende dagen gaan we wandelen in Cappadocië.
Vanuit de bergen heb ik een mooi uitzicht over het stadje, de rivier Kizikirmak en de eerste vallei van Cappadocië. De eerste indruk is veelbelovend.
De wandeling voert door de zogenaamde tuinen van Avanos, sprankelende bronnen de leven en groen in de droogte brengen. Om me heen groeien weelderige planten, en ik geniet van verse druiven – zelf geplukt!
Pottenbakken in Cappadocië
Tijdens het wandelen in Cappadocië stop ik in verschillende dorpen en neem ik een kijkje hoe mensen leven.
Avanos staat vooral bekend als pottenbakkersdorp, en zo wandel ik naar een atelier. Ik krijg een demonstratie pottenbakken en vervolgens mag ik zelf aan de slag! Het pottenbakken is moeilijker dan het lijkt en eigenlijk bak ik er maar weinig van.
In het atelier van Chez Galip op een bizarre grot met duizenden plukjes haar van allemaal verschillende vrouwen (nee, geen maagden!). Deze trofeeën komen op mij enigszins luguber over. Niks is minder waar: als je een lokje haar en je adresgegevens achterlaat, kun je een workshop winnen bij de meester himself. Ik ben te veel gehecht aan mijn korte lokken en bedank vriendelijk.
In de buitenwijken van Avanos heerst een serene rust. Ik laat de toeristische massa achter me, en neem een kijkje in het Turkse leven. Ik zie mijn eerste grotwoningen. Sommige woningen zijn aangepast aan de wensen van deze tijd: de woningen zijn uitgebouwd en van alle gemakken voorzien.
Hoogtepunten in Cappadocië: Valley of Love
Na vroeg gewekt te zijn door de moskee, trek ik door verschillende dalen van Avanos naar Cavusin. Ertsen en mineralen geven de grond een andere kleur, maar ook een andere hardheid wat gevolg heeft voor de manier waarop de grond erodeert.
Een van de meest bijzondere valleien van Cappadocië die is de Valley of Love. Een vallei met, tja, laat ik het maar gewoon penissen noemen. Zware (harde) stenen zijn na vulkaanuitbarstingen zo’n 30 miljoen jaar geleden in de omliggende valleien beland. De zachte grond is in de loop van de jaren weggesleten, wat heeft geleid tot een ronde rots op een klein ‘stokje’.
Met argusogen kijk ik naar de ‘wiebelende’ stenen boven mijn hoofd. Moeder natuur is machtig!
De burcht van Uçhisar
Mijn rondreis door Cappadocië brengt me naar het dorpje Uçhisar met zijn zeer markante burcht. Deze burcht is een soort steile heuvel midden in de stad, waaruit vele huizen en kamertjes zijn gehakt als holletjes voor muizen in een gatenkaas.
De grotkerken van Göreme
Rond de lunch wandel ik Göreme in, een dorpje wat duidelijk door meer toeristen is ontdekt. Sommigen maken een rondreis door Turkije, anderen hebben een excursie in een van de Turkse badplaatsen geboekt.
Rondom Göreme bezoek ik de eerste grotkerken: deze kerken zijn geheel uit de rotsen gehouwen. De oudste kerken stammen uit de 10de eeuw na Christus.
Kerken beginnen klein en naar mate de tijd vordert worden er meerdere vertrekken toegevoegd. Binnen de kerken zie je de ontwikkeling en geschiedenis van Cappadocië tot leven komen. Zo ontwikkelt zich de schilderkunst, in plaats van enkel geometrische figuren worden ook afbeeldingen van mensen en dieren weergegeven en de roodachtige kleurstof wordt vervangen voor meerdere kleurtjes.
Cavusin: eindpunt van de wandeling door Cappadocië
Ik overnacht in het dorpje Cavusin.
Ook in het dorp Cavusin zijn resten van oude woningen in de rotsen te vinden. Eigenlijk zijn het woonlagen boven elkaar als een flatgebouw. Op last van de regering hebben mensen hun grotwoningen moeten verlaten – de kans op instorting neemt toe. Vanaf de rotswand geniet ik van de zonsondergang over de stad.
Ballonvaart Cappadocië
Iets na vijven word ik gewekt door de moskee. Ik stap mijn bedje uit en besluit de rotswand van Cavusin nogmaals te beklimmen. Langzaam wordt het licht over het dorp, de bergen en de rotswoningen. Ik geniet van een mysterieus surrealistisch schouwspel.
Het dorp ontwaakt langzaam, meer en meer geluiden drongen door tot boven op de berg. In de verte stijgen tientallen ballonnen op die langzaam mijn kans op drijven.
Wandelen in Cappadocië naar de grotkerken
Na een verdiend ontbijt (vroeg opstaan maakt hongerig) gaat mijn rondreis door Cappadocië verder met een wandeling naar Ortahisar.
Ik vergaap me aan verschillende grotkerken te zien, een groot aantal zou ik zonder gids absoluut niet gevonden hebben! Sommige kerken zijn vrij groot, andere zijn juist heel klein. Soms zijn ze makkelijk toegankelijk, soms moet je op handen en voeten klauteren om binnen te komen. Ook het landschap is zeer afwisselend, zijn de rotsen nog overwegend rood aan het begin van de ochtend, na de picknick komen we overwegend witte bergen tegen. En zo af en toe heeft het landschap nog het meest weg van een maanlandschap!
En ’s avonds? In de avond word ik uitgenodigd een Turkse familie.
Ortahisar
Tijdens de vierde dag van mijn wandelvakantie in Cappadocië staat een wandeling rondom Ortahisar op het programma. Ik loop door een bosrijke vallei naar een oud Grieks dorpje. De bomen en de struiken bieden volop schaduw , zo nu en dan snoep ik van de lekkere druiven en bramen langs de weg.
Op het dorpsplein drinken we een lekker kopje Turkse thee, terwijl we genieten van de oude theedrinkende mannetjes (en zij vast ook van ons!). Wanneer we het dorp verlaten zien we nog hoe een soort Turkse stroop gemaakt wordt. Een zoete geur dringt onze neuzen binnen.
Mustfapasa: dorp van Griekse kerken en moskeeën
De volgende etappe van de rondreis brengt me van Ortahisar na het Griekse dorp Mustafapasa.
Veel huizen zijn in typisch Griekse stijl terwijl de moskee (en de bijbehorende koranschool) ook prominent aanwezig zijn. De mensen zijn allen heel aardig, velen komen zelfs nieuwsgierig een praatje maken. Deze reis heeft zo nu en dan iets weg van een reisje terug in de tijd, zeker wanneer ezelkarren langzaam langs ons rijden (al zijn er ook een hoop tractoren).
Hoewel het ook in Turkije herfst zou moeten zijn en de temperatuur zou moeten dalen, is het nog steeds warm. Ik loop door een dal met een aantal rotskerken, er zijn er zo veel… Sommige kerkjes zijn heel klein, slechts voor een familie, andere zijn juist weer heel groot. In elke kerk en in elke grot valt wel iets nieuws te ontdekken.
Ürgüp
Ürgüp laat me een andere kant van Cappadocië zien, een kant van toeristen en dagjesmensen. Tijdens het wandelen in Cappadocië was ik bijna alleen, nu moet ik achteraan sluiten in de rij. In Ürgup barst het van de grote hotelketens. De mensen om me heen spreken beter Engels, en ineens liggen de prijzen een stuk hoger.
Na een korte wandeling door de stad en langs de fraaie burchten van Ürgüp, trek ik een willekeurige vallei ik. Ik ben niet bang te verdwalen: door de burcht is er altijd een markant herkenningspunt. Ik zwerf wat rond, ga zitten op een steen, word opgeschrikt door een roedel blaffende zwerfhonden en keer uiteindelijk moe maar voldaan terug naar de stad.
Tip: Lees meer over vakantie in Turkije.
Het openluchtmuseum van Göreme
Ik wil naar het openluchtmuseum van Zelve. Maar helaas, de buschauffeur denkt/vindt dat ik naar Göreme wil, dus daar word ik de bus uit gezet. Helaas kom ik hier natuurlijk nét te laat achter.
Eigenlijk is het openluchtmuseum van Göreme best mooi, alleen is het er ontzettend druk. Bij elke kerk of grotwoning die ik wil zien, moet ik een hele tijd in de rij staan. Vervolgens is het binnen dringen voor en foto. Ik ben dan ook vrij snel uitgekeken.
Ik besluit de bus terug te nemen. Wandelen in Cappadocië is leuk, maar niet langs weg waar het verkeer rakelings langs je raast.
De zaterdagmarkt van Ürgüp
In Cappadocië zijn verschillende markten, zaterdag is marktdag in Ürgüp. De markt is groot en er worden zowel gebruiksvoorwerpen (al kan ik veel dingen niet gebruiken!) als etenswaren te koop aangeboden. Met name de spitskolen verbazen me: ik het werkelijk nog nooit zo’n grote kolen gezien! Ook worden er vele verschillende kruiden te koop aangeboden, mijn keus valt op een zak mint. Helaas kan ik niet duidelijk maken dat ik niet zo veel nodig heb, uiteindelijk keer ik dus met een pond mint huiswaarts. Als ‘beloning’ krijgen we een kopje kruidenthee aangeboden, in een typisch Turks theeglaasje worden verschillende blaadjes gegooid. Ik kan het geheel niet reproduceren, de kleur was vreselijk, maar het smaakte goed.
Hier lees je meer achtergrondinformatie over Cappadocië.