Nationaal Park Ibera is hard op weg om het nieuwe hoogtepunt van Argentinië te worden. Hier in de moerassen vind je bijzondere inheemse diersoorten als capibara’s, krokodillen en zeldzame vogelsoorten. Maak een extra stop tussen Buenos Aires en Iguazu en bezoek de wetlands van Esteros del Ibera!
“Kijk, een capibara” Daniël duwt me zijn beker mate in mijn handen, zet de auto in de achteruit en rijdt terug naar de plek waar het grote knaagdier langs de weg staat. Het beest kijkt wat dommig uit zijn ogen en trekt zich weinig van ons aan. De eerste capibara is een feit en ik ben nog niet eens goed en wel aangekomen in de wetlands van Esteros del Ibera. Een uurtje later bereik ik mijn uitvalsbasis om het moerasgebied te verkennen: Carlos Pelligrini in het hart van de Ibera Wetlands.
Lees wat te doen in de wetlands van Esteros del Ibera, een nieuw nationaal park in Argentinië. Geniet van wildlife, boottochten en wandelen in het moeras.
De moerassen van Esteros del Ibera, Argentinië
Veel toeristen bezoeken Buenos Aires en de watervallen bij Iguazu. Het natuurgebied Esteros del Ibera, wat ongeveer halverwege ligt, wordt meestal overgeslagen. Hoewel National Park Ibera hard aan de weg timmert, kost het nog altijd relatief veel tijd om er te komen. Een paar dagen na aankomst in Argentinië ga ik daarom off-the-beaten-path en rammel ik in een minibus over de zandweg het park in.
In Esteros del Ibera huizen 350 soorten vogels, van de reuzenooivaar (de jabiroe) met een spanwijdte van 2,80 meter tot vogels van slechts een paar centimeter groot. Daarnaast zijn er in het park capibara’s, kaaimannen, alligators, rendieren en brulapen te vinden. Door herintroductie komen inheemse diersoorten langzaam terug, wat een positief effect heeft op de wildernis en de omliggende gemeenschappen. Volgens de Lonely Planet is Esteros del Ibera één van de mooiste plekken om wildlife te spotten in Zuid-Amerika – en daar is geen woord van gelogen.
Doen in Ibera: een boottocht door het moeras
De meeste relaxte manier om wildlife te spotten in Esteros del Ibera is vanaf het water. Bij het bezoekerscentrum boek ik voor een paar pesos een Esteros del Ibera tour. Met een klein bootje vaar ik zo het moeras in.
De schipper laveert tussen het riet en de waterhyacinten, terwijl hij dieren spot die op de drijvende rieteilanden zitten. Vogels hebben de neiging hebben weg te vliegen wanneer het bootje dicht bij komt, de kaaimannen laten zich rustig benaderen. Uit niks blijkt dat ze doorhebben dat je er aan komt, behalve dan de kijkrichting van hun ogen. Ze blijven stoïcijns liggen.
Ook de capibara’s doen gewoon hun ding wanneer het motorbootje hun kant op dobbert. Het is grappig om te zien hoe ze waterhyacinten uit het moeras vissen, waarbij ze hun monden als een soort van zeef gebruiken en het overtollige water er weer uit loopt. Een enkele capibara rolt als een jonge hond door het moeras.
Het visitor centre van het moerasgebied Esteros del Ibera
Ondanks er niet veel faciliteiten voor toeristen zijn, is er toch een Visitor Centre in het national park.
Het Visitor Centre van Ibera ligt aan de rammelende brug die de stad Mercedes verbindt met het dorp Pellegrini. Het visitor centre is het paradepaardje van het park. Er is informatie te vinden over de dieren en je kunt er een kort en informatief filmpje over Esteros del Ibera zien (met Engelse ondertiteling).
Tegenover het centrum is een wandelroute uitgezet met bordjes over de flora. Wanneer je zachtjes loopt (voor zover mogelijk over het grindpad) kun je in de boomtoppen boven je hoofd brulapen zien.
Achter het Visitor Center is een tweede wandelroute uitgezet, via houten steigers loop je vlak over het moeras en kun je nog meer capibara’s en kaaimannen zien. Met een beetje geluk zie je ook moerasrendieren (pampaherten) die tot hun schouders door het water waden.
Deze wandelroute over houten vlonders is een van de leukste bezienswaardigheden van Ibera. Het is geopend van zonsopkomst tot (vlak voor) zonsondergang. Wil je genieten van een mooie zonsondergang? Dan is dit zeker een van de mooiste plekjes van het park.
Doen in het national park: een trekking vanuit Carlos Pellegrini
In de paal zit een gat. Er steekt een kopje uit. Naast het gat zit een specht een nieuw gat te maken. Bijna alle elektriciteitspalen zijn vakkundig verbouwd door spechten. Ook op de elektriciteitsdraden tussen de palen zijn vaak vogels te bewonderen.
Ik ben op weg naar het startpunt van mijn trekking. Eigenlijk is de excursie die ik maak de naam ’trekking’ niet waardig, maar leuk is het wel. Met gids kruip ik tussen de draden door het weiland in waar ik op zoek ga naar vogels. Terwijl ik de schuwe diertjes voorzichtig probeer te benaderen om ze zo goed mogelijk te kunnen bekijken en te fotograferen, lokt de gids andere vogels met vogelgeluiden op zijn telefoon.
Ineens maakt de uil een afwijkend geluid: we komen te dichtbij en hij ziet ons als gevaar. Met zijn roep waarschuwt hij soortgenoten en ze landen een eindje bij ons vandaan op een hoopje stenen. Daguilen. Dag. Uilen.
Verderop in de wei zit ik een Jabiroe. Een bijzondere ooievaar met een zwart rode kop. Alsof ze een shawltje omhebben tegen de kou.
Paardrijden in Esteros del Ibera
Ik kan niet paardrijden en zie dit nooit als een gemis. Tot mijn bezoek aan Esteros del Ibera. Paarden met ruiter (of zonder ruiter) galopperen me tegemoet over de onverharde wegen met rood zand. Één met het gebied, de wind in het haar, het ultieme gevoel van vrijheid. In plaats daarvan draai ik het raampjes van de pick-up truck wat verder open.
Een nachtwandeling door het moeras
Na het ondergaan van de zon komt het park tot leven. Ander leven. Cyclades en andere insecten voeren het hoogste woord. Vanuit het moeras klinkt een koor van brulkikkers, waarbij hun luchtzakken zich langzaam legen bij elke toon die ze produceren.
Ik sta klaar bij de range voor de nachtwandeling, maar last minute besluit ik af te zien van de laatste excursie die ik zou maken. Het onweert en stortregens laten niet lang op zich wachten. Tussendoor komt even een kudde van zes paarden de prachtig aangelegde tuin in gestormd op zoek naar variatie in hun dagelijkse dieet.
Omdat ik de volgende ochtend voor half vier al op moet, beperk ik me daarom tot een nachtwandeling in de tuin. Deze is best groot en bestaat grotendeels uit moeras, en zo maak ik mijn eigen mini-nachtwandeling. Ik tref behalve de nodige insecten verschillende kikkers en een waterslang aan. Imposante beestjes om te filmen!
Overnachten in Carlos Pellegrini
Tot slot deel ik graag een aantal praktische tips.
Wanneer je naar Esteros del Ibera wilt ben je eigenlijk genoodzaakt in het park te overnachten. Je kan kiezen voor een van de luxere all inclusive lodges ver weg van alles of in één van de hospedajas en ranges in het dorp.
Mijn keus is gevallen op Rancho Inambu. Een kamer met fan, een goede warme douche en een heerlijk bed. Het ontbijt is eenvoudig (broodjes met jam en koffie of thee) en de eigenaar is erg behulpzaam en een goede gids voor het spotten van wildlife.
Eten in Ibera National Park
Eten in het dorp is een dingetje. Er zijn weinig restaurants en de restaurants die er zijn gaan op willekeurige tijden open en dicht. De keuze van maaltijden is beperkt en de kwaliteit kan soms net wat beter. Als je ’s avonds de deur uit gaat is het verstandig een zaklamp mee te nemen, want de meeste ‘wegen’ (lees: karrensporen) zijn niet verlicht. Het aanbod van levensmiddelen in het buurtwinkeltje is niet al te uitgebreid.
Vervoer naar Esteros del Ibera en Carlos Pellegrini
De meeste reizigers die naar Pellegrini gaan, reizen met de nachtbus vanuit Buenos Aires naar Mercedes. Wanneer je de nachtbus uit komt gerold kun je een paar uur wachten om de lijndienst naar Pellegrini te gaan, maar het is wel zo makkelijk om met een paar reizigers een minibus te charteren. Kosten bedragen AR$ 200.
Na mijn bezoek aan Ibera wil ik doorreizen naar Posadas. Direct vervoer naar Posadas kost AR$ 3000, gedeeld door het aantal passagiers. Helaas heeft het zoveel geregend dat de onverharde weg niet begaanbaar is. Ik moet noodgedwongen terug naar Mercedes en via Corrientes reizen. Dit betekent een lange omweg en vroeg opstaan!
De duurdere lodges buiten Carlos Pellegrini bieden vaak een pickup service vanuit Mercedes.
De minibus van Pellegrini terug naar Mercedes zou om kwart voor vier ’s ochtends moeten vertrekken. Kaarten heb ik een dag voor vertrek telefonisch geboekt. Ik sta een paar minuten voor de afgesproken tijd bepakt en bezakt klaar. Ik wacht en ik wacht. De onweer die eerst een mooi schouwspel vormde in de verte trekt langzaam mijn kant op. Bliksem slaat in. Het begint te regenen. Ruim drie kwartier na de afgesproken tijd arriveert het busje eindelijk. Helaas moeten er nog meer mensen opgepikt worden, en vertrekt de bus met de nodige vertraging uit Pellegrini.
De rit het moeras uit is op zijn zachtst gezegd een avontuurlijke rit. De regen komt met bakken de lucht uit. Voor het vehikel ontstaat een heuse modderstroom, welke enkel verlicht wordt door de lampen van de bus en het weerlicht. De bliksem slaat aan weerszijden van de bus meerdere malen per minuut in. De chauffeur drinkt zijn mate, verstelt de radio die hij bijlicht met de zaklamp in zijn mond en hij heeft nauwelijks oog voor de weg.
Ik mis mijn aansluiting in Mercedes en moet ruim 3 uur wachten op de volgende bus naar Corrientes. Na 19 uur bereik ik Posadas, ik heb de regen (tijdelijk) achter me gelaten.
